Soort : film (2023)
Stream op : in cinemas
Age : 16
Lengte: 1 uur 51 min
The Exorcist: Believer (2023)
Een directe sequel op een legendarisch origineel uit 1973, is dat wel zo’n goed idee? David Gorden Green (van de recente Halloween trilogy)
vond in ieder geval van wel!
Het verhaal:
Sinds zijn zwangere vrouw twaalf jaar geleden omkwam bij een aardbeving in Haïti, moet Victor Fielding hun dochter Angela in zijn eentje zien groot te brengen.
Maar als Angela en haar vriendinnetje Katherine in het bos vermist raken en pas na drie dagen weer opduiken zonder dat ze enig idee hebben wat er met hen gebeurd is,
leidt dat tot een reeks gebeurtenissen die de wanhopige Victor ertoe dwingen om de confrontatie aan te gaan met het kwaad in zijn meest angstaanjagende gedaante.
Daarom zoekt hij zijn toevlucht tot de enige nog levende persoon die ooit iets dergelijks heeft meegemaakt: Chris MacNeil.
Review:
Zo’n 50 jaar na het grote succes van William Friedkin: ‘The Exorcist’, waarmee hij grote successen en bizarre taferelen in de bioscoopzalen haalde is het David Gordon Green,
die aan zijn volgende recycle project begint. Afgelopen jaren was hij immers ook verantwoordelijk voor de (matige) reboot trilogy van Halloween en ook nu gaan de geruchten rond over een Exorcist trilogy.
Allereerst: David Gordon Green en scriptschrijver Peter Sattler negeren volledig de andere Exorcist sequels uit het verleden en doen alsof er na de gebeurtenissen
uit het origineel nooit meer zoiets dergelijks heeft plaatsgevonden, maar dat geheel ter zijde… De introductie van de film is lekker snel en efficiënt.
Zie daar een aardbeving in Haïti, een vrouw die gewond raakt op een trap en een aanstaande vader die moet kiezen tussen zijn zwangere vrouw of ongeboren dochter en pats boem,
we zijn 12/13 jaar verder. So far so good, want als we de twee vriendinnetjes het bos in zien gaan voor een seance, begint de film wat stroperig te worden en belanden we in een te
lange en trage aflevering van Opsporing Verzocht. Na drie dagen (en een halve film) zoeken is het de beide ouders dan eindelijk gelukt om ze terug te vinden en kan het Exorsism beginnen…
Daar waar de actie en het gruwelen moet beginnen in het tweede deel van film, blijft het daar juist braaf en rustig. De gekke gedragingen volgen elkaar langzaam op, maar het
bereikt niet het niveau waarvan je zegt, nu begint het echt freaky te worden. Een teleurstelling wat mij betreft, om nog maar te zwijgen over de compleet overbodige duo (penotti) bezetening,
waarin ook nog eens allerlei tegenstrijdigheden zitten. Want hoe kan één demon/duivel zich op twee totaal verschillende manieren uiten tijdens een Exorcisme?!… En wat voegde het überhaupt toe aan dit hele verhaal.
Het verhaal flirt en knipoogt af en toe voorzichtig naar elementen en gebeurtenissen uit het origineel, maar het mag allemaal niet te heftig worden.
Juist de gekte uit het origineel, die zo sterk zijn, blijft in deze film zo op de vlakte dat het een te braaf geheel blijft. Het voelt een beetje alsof je niet too
much mag zijn om het origineel niet te kort te doen. Alsof je niet beter gekleed als het bruidspaar naar de bruiloft mag….
We houden een mooie poging over, die zeker het origineel geen pijn doet, maar het had wel echt veel beter gekund.
Dan toch nog even over de cast; want van te voren worden we lekker gemaakt met de terugkeer van de originele cast; pure cameo’s!
De rollen zijn dusdanig klein dat het amper een rol mag heten, daar waar je op basis van de trailer en script grotere dingen verwachten.
Al met al een typische gevalletje van; Met de hakken over de sloot.